كفاره عبارت از جزاى شرعى می‌باشد كه خداوند

سبحانه تعالى آنرا بر كسيكه بعضى از جرايم از او سرزند

تعين فرموده است مانند، وجوب كفاره بر قاتل يا كسيكه

سوگندش را مى‌شكند. 
كفاره بر روزه دار وقتى واجب می‌شود

كه عمداً روزه خود را فاسد نمايد مثلاً اينكه جماع كند.
كفاره

دو ماه روزه پى در پى را می‌گيرد، در صورتيكه در اين دوماه

رمضان و روزه‌هايكه روزه در آن منع گرديده است نباشد.

اگر به گرفتن دو ماه روزه نيز قادر نبود، به شصت

مسكين طعام دهد. كفاره در روزه فرضى بوده در فساد

روزه غير رمضان كفاره وجود ندارد، اگر چه قضاى

رمضان هم باشد.
دادن طعام به ۶۰ مسكين، فقير،

محتاج، نـــه براى كسانى كه نفقه ايشان بر او فرض

باشد (مانند پدر، مادر، زن) همچنان می‌شود مقدار طعام

را به پـــول نيز تاديه گردد و همچنان می‌توان همان

مسكين را براى ۶۰ روز كامل طعام داد.

(طعام شامل نان چاشت، شب و نان صبح می‌گردد).